Wat een editie! Knallende riffs, snerende gitaren, drummers die de grond doen daveren, en een line-up vol spetterende bands. Crownfest is méér dan een festival in het najaar. Een beleving, een vuurbal van pure rock-'n-roll! Met een organisatie om U tegen te zeggen en een vibe die niemand onberoerd laat. Eén ding is zeker: Crownfest, we zien je volgend jaar terug!
Tekst en foto's: ZJ-V.
Van het vroegere Olensfest naar het huidige Crownfest al luttele jaartjes, heel wat grote namen zijn hier de revue gepasseerd, zoals 'Doro' , wijlen 'Paul Di Anno', Nazareth' en ik vergeet nog een heleboel vette bands en artiesten die hier een ereplaats hebben gehad op hun podium! Herentals en omstreken stonden zaterdagavond en nacht op hun kop. De aftrap werd gegeven door Clutched, sprong het gezellig over naar Tribute Band van Volbeat nl. Volbeer, dan The Belgian Quo Band (Status Quo Tribute band), om dan in 'Twilight Zone gekatapulteerd te worden van The Tribute Band van The Golden Earring, "The Bloody Buccaneers"en de avond eindigde met als het ware de oorlogskanonnen van Sabaton Tribute Band "Ghost Division". Ook al moest er nog een kaartje worden gelegd met de heren van de Tribute band van Mötorhead(The Mötorheads). Het publiek stroomde gestaag binnen, en hoe later de avond, hoe luider het feestgedruis, en met hoe meer ze waren. De bieren vloeiden rijkelijk, oude bekenden vielen elkaar in de armen, en vrienden kwamen samen om te genieten van de onweerstaanbare sfeer, of dronken gezellig samen wat biertjes en zongen heel gezapig mee met de herkenbare riffs, en teksten.
De band 'Clutched' de Olense band, bracht de 'ole' mee om het vuur aan te steken...en of ze dat deden, ook al bracht de zanger het tot op de blote voeten, het ontging de band niet aan fun op het podium en staken ze de ene klassieker na de andere af.
Van deze jolijtige bende,
maakten we de sprong naar de Nederlandse versie van "Volbeat". Hoewel ik een enorme fan ben van Volbeat zelf en het unieke stemtimbre van Michael Poulsen hoog in het vaandel draag, wist deze band, toepasselijk genaamd 'Volbeer', datzelfde rauwe geluid te raken. Met volle overgave brachten ze een complete set ten gehore, gevuld met de iconische nummers waar 'Volbeat' om bekend staat. Het was een feest van herkenning en muzikale energie!
Volbeer - Heaven Nor Hell
En toen was het tijd voor de Belgische Quo Band, een eerbetoon aan de legendarische "Status Quo". Wat volgde, was een tijdloos rock-'n-rollspektakel, dat de geest van de rockhelden eerde met een flinke scheut West-Vlaamse humor. Maar niet zonder eerst de stemming op te voeren: een Sambuca-shot werd in één vloeiende beweging achterover geklokt. Daarna barstte het feest los, met een energieke show die het publiek meevoerde op een golf van pure rock en onvervalst plezier. Knallen maar!
Belgian Quo Band - "In The Army, now!"
There's a storm on the loose, sirens in my head...Twilight Zone door niemand minder dan 'The Golden Earring' maar de tribute band is niemand minder dan 'The Bloody Buccaneers' die deze tijdloze hits met veel glammer en verve brachten, en de keet stond in rep en roer.
"I`ve been driving all night, my hand's wet on the wheel"... Radar Love ...kan natuurlijk op een avond zoals deze, niet gaan ontbreken.
Bij "When The Lady Smiles" kun je het zo zot niet bedenken, of er ging ene gezwind op z'n knieën die heel eventjes out of the blue zijn vriendin ten huwelijk vroeg... ZZROCK en being a wedding photographer is hierbij dan ook een feit...Ik dacht een trouwring moet op de ringvinger, nu ja een middelvinger das oek ni mis, als het mor keer iets anders is eh...!
CONGRATZ FROM ZZROCK en nog héél veel courage met mekaar!!!!
En toen brak de hel los. Het podium transformeerde tot een slagveld, met zandzakjes die aan de loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog deden denken. Op de drums prijkten de initialen ‘GD’, terwijl een imposante backdrop neerdaalde, waarop een verwoest landschap zichtbaar werd met oorlogsvliegtuigen, tanks en wapens. Dit kon maar één ding betekenen: we waren aangekomen bij de Tribute Band van Sabaton, treffend genaamd 'Ghost Division', Zo noemde ook de beruchte 7e Duitse Pantserdivisie uit de Tweede Wereldoorlog. Maar laten we ons richten op het meest indrukwekkende aspect: de overrompelende kracht van deze Sabaton-tribute!
Met een wervelende high-kick stormden ze het podium op, waarna gitaren sneden door de lucht en de drums dreunden als een geoliede oorlogsmachine. Elk nummer klonk als een salvo, energiek en meeslepend, terwijl de band met militaire precisie het publiek in vervoering bracht. Het was meer dan muziek; het was een veldslag van passie, ritme en pure rockkracht! Ook konden de bandleden het wel hebben op het podium om mekaar te plagen, het zat er allemaal in
De band donderde onverminderd voort, als een luidruchtige storm van muzikale energie. Af en toe brak het geweld even af, maar niet zonder reden: für eine Prosit! Met opgeheven bekers bier en lachende gezichten werd er een toast uitgebracht, terwijl bier rijkelijk vloeide. Voor wie nog dorstig was, werden de glazen gul bijgevuld, soms zelfs direct vanuit het podium richting het publiek.
Zodra de laatste slok genomen was en de keelgaten goed gesmeerd waren, werd de pauze ingeruild voor een nieuwe golf van heerlijke herrie. De gitaren kliefden weer door de lucht, de drums sloegen als een onweersbui, en het publiek werd meegesleurd in een roes van pure chaos en plezier. Het was een feest dat brulde, bruiste en klonk als de wildste takkeherrie waar je stiekem nooit genoeg van krijgt!
De crew van 'Ghost Division'
Eens dat de laatste gitaar aangeraakt werd, de laatste snare en kick op de drum werd gegeven, zweeg het salvo 'Ghost Division', ik zie deze bende zeker terug op een ander optreden!
De Tribute Band Motörhead (Killer) wist de geest van wijlen Lemmy Kilmister verbluffend tot leven te wekken. Het was alsof je naar zijn tweelingsbroers keek en luisterde, zo nauwkeurig vingen ze zijn iconische uitstraling en energie. Vanaf de eerste rauwe gitaarlick tot de dreunende drumslagen voelde je de essentie van Motörhead door het publiek razen. En dan die stem: ruw, doorleefd en met dat onmiskenbare randje van rebellie waar Lemmy om bekendstond.
Voor de liefhebbers van Lemmy is deze band een ware ode aan de meester. Elk nummer, van de donderende opening tot de vurige finale, bracht zijn legendarische klassiekers opnieuw tot leven. Het was een tijdreis door de gouden jaren van rock-'n-roll, rauw, compromisloos en doorspekt met pure liefde voor de muziek. Hier herleefde niet alleen de muziek van Lemmy, maar ook zijn onsterfelijke geest. This is rock and roll for old times’ sake.
En bij het horen van 'Ace Of Spades' moest ik denken aan de quote die Lemmy ooit zei 'Born to lose, Live too win!' De Lemmy zou trots zijn op ulle ze, gasten!
Crownfest was meer dan dik in orde, see you again, next year!
Don't forget tvv. Kinderkankerfonds kun je bieden op de veilingen van deze twee prachtige gitaren, al zeg ik het zelf maar die zwarte is van 'Epica' en gesigneerd en die witte van 'Phil Campbell & The Bastard Sons' bieden beiden vanaf 500€!
Kommentare